Het dagboek van een mol (controle)

Het is zaterdag 3 februari, 2018. We zijn halverwege het seizoen van “Wie is de mol”, en dus net voor half 9 op de bank om te zo te zoeken naar foutjes, bijzonderheden of een hint… Of toch niet, want vanavond is de jaarlijkse dropping van Skopein Wivoc en dit jaar voor het eerst samen met korfbal vereniging Wiko.

Om 18:30 verzamelen de controleurs (12 dit jaar) zich in de kantine bij de beachvelden. Hier komt de kaart van Winterswijk op tafel en krijgen we te horen waar de lopers gedropt gaan worden. Dit jaar net achter Meddo aan de Beijersdiek. Onder het genot van een kop koffie wordt afgesproken wie waar naar toe gaat. Een aantal auto’s als achtervang (zodat niemand de Duitse grens overloopt) en een aantal fietsende controles die zich opstellen tussen de dropplek en Winterswijk.

Rond 19 uur fietsen we richting Meddo en zoeken we een mooie plek om de fietsen te verbergen. Nog even een kop koffie, want het is koud door de wind en de neerslag. Even de omgeving verkennen en dan komt de bus. Wij hebben een mooi plekje uitgezocht en al snel horen we de eerste groepen. We besluiten iets uit elkaar te gaan en de groepen op te wachten. Rechts van mij steekt een groep over, helaas ben ik net te laat en de groep loopt veilig achter een sloot verder. Snel weer verstoppen want er komen nog twee groepen aan. De eerste groep steekt over en komt via de weg mijn kant op. Net buiten mijn bereik hebben ze overleg, wel of niet over het erf waar mogelijk een hond zit. Helaas voor mij wordt deze route gekozen en komen ze veilig achter de sloot waar ik ook zit. Mijn verstopplek is goed want de groep overlegt op een meter of 5 van mij hoe ze verder gaan.

De derde (en laatste groep die deze richting koos) besluit de weg niet over te steken, maar evenwijdig langs de weg door het weiland te lopen. Ik heb nu twee groepen in het oog, maar helaas biedt de berm weinig mogelijkheden om me te verstoppen, dus kies ik er voor om net boven de waterrand door de sloot mee te sluipen, hopelijk steken ze nog een keer over. Na ongeveer 20 minuten weten beide groepen aan mij te ontsnappen (maar één van de groepen wordt wel gepakt door een andere controle).

We staan nu met 4 controles bij elkaar en overleggen wie welke kant op gaat. Op het moment dat wij weg willen fietsen komt er een controle met auto aanrijden door een zandweg. Helaas ligt daar veel modder, dus moeten wij de helpende (duwende) hand bieden om de auto weer op het asfalt te krijgen. Ook op onze tweede locatie splitsen we ons weer op, omdat we twee groepen horen. Hier blijkt hoever geluiden dragen, want ik moet zeker een halve kilometer lopen om de groep te vinden! Ik wacht achter een schuurtje totdat ze door een sloot komen en op de weg staan. Op het moment dat dat gebeurt moet ik 25 meter sprinten om ze te pakken. Helaas voor mij kwam de groep niet door de sloot, maar was er gewoon een inrit. De groep loopt dus veilig terug en zoekt een andere route. Helaas nog steeds niemand gepakt. Mijn mede controle had meer geluk en had de andere groep wel gepakt.

Nu met de fiets richting Hilgelo. Hier horen we diverse groepen dus laten we onze fietsen wederom achter en kiezen we weer twee strategische plekken. Op dat moment komt één van de begeleiders van een groep over de straat aanlopen met de vraag of ik vervoer kan regelen voor één van de lopers want die kon het niet meer volhouden. Geluk voor de groep in het weiland, want ik moet mijn verstopplek verlaten en regel een auto. Nu snel weer achter die groep aan. Helaas zijn ze ondertussen overgestoken en weer buiten mijn bereik. Enkele minuten later hoor ik gegil, ze zijn gepakt door een andere controle. Als ik terug loop richting fiets hoor ik een groep die over het fietspad aan komt sluipen. Geen tijd om te verstoppen, dus stil staan en hopen dat ze me niet zien! Ik heb geluk, ze zien me niet en lopen strak langs mij heen. Mijn eerste groep te pakken (en voor hun de eerste controle!).

De laatste locatie die we kiezen is op de route rechts van het Hilgelo (vanuit Meddo gezien) we vermoeden dat hier nog twee of drie groepen lopen. Ik zet mijn fiets neer en zie gelijk een groep die door de bosrand aan komt lopen. Ik blijf achter een boom staan wachten tot de groep dichterbij komt. Dat wachten duurt lang en ik kijk een paar keer om de boom om te zien waar ze blijven. De groep loopt nu over het fietspad, maar bij alles wat ze zien of horen (ook een gewone fietser richting Meddo) duiken ze de bosrand in. Het wordt een kwestie van geduld, rustig wachten tot de groep naast mij staat, dan zaklamp aan en de woorden “halt, controle!”. De groep schrikt ‘enigszins’ (oordoppen waren handig geweest…), maar ik heb ook mijn tweede groep te pakken. Nu de groep nog die op het strand loopt, ik weet dat ze via een pad van het strand af moeten komen, vlak bij mijn locatie, dus verstop ik me weer achter een boom. Deze groep blijft echter in de struiken lopen en ik kan ze niet te pakken krijgen. Wanneer ik achter de groep aan sluip horen ze mij en wachten ze tot ik weg ben (nog erg alert voor dit tijdstip!).

Tijdens het opzoeken van mijn mede controleur weet ik nog een groep te pakken, maar helaas voor mij en gelukkig voor hen, net binnen de kom! Samen weten we toch nog een groep te pakken, en dit blijkt ook de laatste groep te zijn die nog buiten de kom loopt. Daarom fietsen we vanaf hier terug naar de beachvelden. Waar een broodje knakworst en een heerlijk koud biertje op ons wacht.

Al met al weer een erg gezellige avond, waar we nog lang over na kunnen praten! Denk aan de termen “modder”, “nog één droog plekje”, “geplakte kroepoek”, “menselijk luchtalarm” en “hoe hoog sprongen ze bij jouw?”.

Tot volgend jaar! ?

(Anoniem ingezonden door “MR”)

Foto’s en ander bewijsmateriaal

De foto’s, wat schermafbeeldingen etc. zijn te vinden in het Dropping 2018 Flickr album!